Dystrofia rogówki to grupa chorób, które dotyczą przedniej warstwy rogówki czyli przezroczystej warstwy zewnętrznej przedniej gałki ocznej. Dystrofie mogą dawać różne objawy, ale warto wiedzieć o nich nieco więcej, by móc rozpoznać ich pierwsze symptomy i rozpocząć odpowiednie leczenie.
Przyczyny dystrofii rogówki i jej rodzaje
Dystrofie rogówki są wynikiem obciążeń dziedzicznych i są wynikiem uszkodzenia genetycznego. Od tego jakie geny zostały uszkodzone zależy umiejscowienie, objawy oraz leczenie dystrofii rogówki. Możemy je jednak podzielić nie tylko ze względu na rodzaj uszkodzonych genów, ale również na umiejscowienie zmian w poszczególnych warstwach rogówki. Według tego podziału możemy wyróżnić:
- dystrofie nabłonka rogówki – dystrofia błony podstawowej i dystrofia nabłonkowa Meesmana;
- dystrofie błony granicznej przedniej – dystrofia Bowmana typu 1 i 2;
- dystrofie zrębu rogówki – dystrofia ziarnista, plamkowa, siateczkowa i Adellino;
- dystrofie śródbłonka – dystrofia Fuchsa i dystrofia polimorficzna tylna.
Objawy dystrofii rogówki
Jak widać po powyższym podanym podziale, dystrofie rogówki mogą być umiejscowione w różnych miejscach rogówki, a co za tym idzie mogą dawać bardzo różne objawy. Ich nasilenie zależy od rodzaju dystrofii czyli jej umiejscowienia oraz stopnia zaawansowania. Do najczęściej występujących należy zaliczyć dolegliwości bólowe, uczucie ciała obcego w oku, światłowstręt, łzawienie, pogorszenie widzenia. Mogą również spowodować łzawienie oraz pogorszenie widzenia takie jak przymglenie, a nawet trwałe upośledzenie widzenia.
Diagnostyka dystrofii rogówki
Dystrofie rogówki są chorobami rzadkimi, a ich rozpoznanie nie należy do najłatwiejszych. Wszystkie wyżej wymienione objawy powinny jednak skłonić pacjenta do wizyty u okulisty, który wykona podstawowe badania w celu znalezienia ich przyczyn. Jeśli będzie brał pod uwagę dystrofie rogówki to wykona dodatkowo badania w lampie szczelinowej, która pozwoli mu wykryć i określić rodzaj uszkodzeń rogówki oraz zbierze wywiad rodzinny, w którym spróbuje ustalić genetyczne prawdopodobieństwo wystąpienia chorób dystroficznych. W niektórych przypadkach w celu jeszcze lepszej diagnostyki konieczne może się okazać badanie histopatologiczne tkanki rogówki.
Leczenie dystrofii rogówki
Sposób leczenia dystrofii rogówki jest uzależniony od stopnia jej zaawansowania oraz rodzaju. Niektóre dystrofie nie wymagają leczenia, a w innych stosuje się hipertoniczny 5% roztwór NaCl w postaci kropli lub maści. Czasem leczenie obejmuje noszenie specjalnych soczewek kontaktowych oraz obniżanie ciśnienia wewnątrzgałkowego.
W przypadkach, gdy dystrofia powoduje zmniejszenie przejrzystości rogówki, może być zabieg keratoplastyki warstwowej, jeśli uszkodzona jest jedna warstwa rogówki, lub keratoplastyki drążącej, gdy przeszczepiana jest cała rogówka.
